Κάθε αρχή και δύσκολη...

Από σήμερα ξεκινάει μια καινούργια αρχή, ένα καινούργιο blog που ακόμα δεν έχει ταυτότητα αλλά ελπίζω στην πορεία να την βρει. Είναι η πρώτη μου φορά που κάνω κάτι τέτοιο, δηλαδή είναι η πρώτη φορά που έχω κάτι "δικό μου" σε κοινή θέα. Συνήθως όλα τα κρατούσα μέσα μου για τον εαυτό μου από σήμερα είπα να προσπαθήσω να το αλλάξω, και αυτό γιατί διάβασα σε ένα άλλο blog τα εξής: 

«Το χειρότερο σφάλμα που μπορεί να υποπέσει ένας άνθρωπος, είναι να παραμείνει δέσμιος της ασφάλειας που ίσως, λανθασμένα, θεωρεί ότι έχει. Η ασφάλεια δεν είναι το παν! Το παν είναι οι εμπειρίες, το ζεις τη ζωή σου στο έπακρο, να τολμάς να πάρεις ρίσκα, είτε σου βγουν σε καλό, είτε όχι.» Και καθώς διάβασα αυτό είπα να πάρω ρίσκο. Τώρα θα μου πείτε είναι ρίσκο ένα blog; Για έναν εσωστρεφή άνθρωπο είναι ρίσκο να ανοίγει τα χαρτιά του και μάλιστα για πρώτη φορά στον ωκεανό του διαδικτύου... Όπως και να'χει η περίοδος που διανύω είναι αρκετά δύσκολη, φυσικά για όλους τους Έλληνες είναι το ίδιο, απλά σαν άνεργος που ψάχνει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό με χίλιους δύο τρόπους δουλειά χωρίς "κονέ", χωρίς βοήθεια και όχι πλέον δουλειά του ποδαριού όχι δουλειά ότι να ναι, δουλειά στην ειδικότητα μου (στις σπουδές μου), δουλειά που θα με κάνει να ονειρεύομαι μια καριέρα και πάνω από όλα δουλειά που θα μου αρέσει να κάνω μια ζωή!! Το ξέρω πως ζητάω δύσκολα σε μια τέτοια εποχή αλλά πέρασα από πολλές δουλειές και είπα στοπ πρέπει να κοιτάξω και το μέλλον μου γιατί το ενδιαφέρον μου πρέπει να είναι στο μέλλον μου γιατί θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου εκεί πέρα... Και είπα πως χρειάζομαι κάτι να με ηρεμήσει λίγο και να με χαλαρώσει από αυτές τις σκέψεις και τις δυσκολίες... Και εδώ ξεκινάει αυτό το blog...